Muziek in het UMC Utrecht: Nieske van Beek, kinder-IC-verpleegkundige
Muziek is vaak verbonden aan bijzondere herinneringen, aan mensen en gebeurtenissen. In deze interviewserie vertellen medewerkers van het UMC Utrecht over de rol van muziek in hun werk en leven.
Muziekpaspoort:
Wie: Nieske van Beek
Leeftijd: 50 jaar
Functie: Kinder IC verpleegkundige
Here comes the sun van The Beatles:
“Ik vind het heel fijn als er muziek aan staat. Hoeft niet hard, gewoon op de achtergrond. Vroeger thuis was ook altijd wel muziek te horen. Het beste nummer ooit vind ik moeilijk kiezen, maar ‘Here comes the sun’ van The Beatles staat altijd wel in mijn top 10. Mooi in al z’n eenvoud met een positieve boodschap.”
Slaapliedjes:
“Op de kinder-IC is vaak muziek te horen. Muziekdoosjes of slaapliedjes via YouTube voor de baby’tjes die op zaal liggen. Meestal vragen we aan ouders of hun kind graag naar muziek luistert, dat helpt bij het rustig worden en volhouden van de lange dagen in bed. Het moet natuurlijk niet te onrustig worden, met verschillende muziek door elkaar. Straks na de WKZ-verbouwing hebben alle kinderen een eigen kamer, dan wordt het makkelijker. De muziek varieert van K3 tot Top 50 en alles daartussen. We hadden eens een meisje dat graag naar orgelmuziek luisterde, van die psalmen op hele noten. Daar heb ik dan persoonlijk wat minder mee, maar ik ben blij dat we haar op zo’n moment een beetje kunnen helpen door die muziek te draaien.”
“Heel soms heb je een patiënt die bij je binnenkomt en bij je blijft, ook lang nadat ze zijn overleden. Op de IC liggen kinderen meestal niet zo lang, maar hiervoor werkte ik als kinderverpleegkundige op de afdeling Giraf (hematologie en immunologie). Daar ben ik bijna anderhalf jaar evv (eerst verantwoordelijke verpleegkundige) geweest voor Lisa: ze kwam voor het eerst bij ons toen ze 9 maanden was, met acute leukemie. Het was de eerste keer dat ik zo lang en intensief voor dezelfde patiënt zorgde. Je bouwt echt een band met elkaar op. En ze was ook gewoon een ontzettend leuke dreumes, met fijne ouders. Lisa was 22 maanden toen ze een recidief kreeg na een stamceltransplantatie. Haar ouders kozen er toen voor niet meer met zware behandelingen verder te gaan. Na drie weken is ze thuis overleden – haar ouders belden me diezelfde dag nog op om het te vertellen. Haar begrafenis was vol kleuren en ballonnen en K3, haar lievelingsmuziek. Elke keer daarna als ik op de afdeling K3 hoorde spelen, kreeg ik weer even kippenvel. En nu nog steeds, zoveel jaren later, luister ik nog wel eens naar Torenhoog van K3, om aan Lisa terug te denken.”
Sterrenstof van De Jeugd van Tegenwoordig:
“Zulke herinneringen gaan niet over het verdriet en de ziekte. Een nummer doet me vooral denken aan de manier waarop een kind omgaat met haar ziekte en het leven. Zo zal Sterrenstof van De Jeugd van Tegenwoordig altijd verbonden zijn aan Sophia. Ik leerde haar kennen tijdens de Zuiderzeevaart, de jaarlijkse zeilweek van de Stichting Oncologische Vakantiekampen waar ik al jaren vrijwilligerswerk voor doe. Sophia was 17, had leukemie, én een flinke bucketlist. Die week zat ze er even helemaal doorheen, want een vriendin moest door complicaties eerder weg van de zeilweek – zij is kort daarna overleden. Later kwam Sophia bij ons op de afdeling. Ik heb haar niet veel verzorgd, maar tijdens de zeilweken – het jaar erop ging ze weer mee – ga je heel intensief met elkaar om. Sophia leefde bij de dag en ging vastbesloten haar bucketlist af. Ze heeft De Jeugd van Tegenwoordig ontmoet tijdens Lowlands, ze is gaan skydiven in zo’n windtunnel. Voor de uitgeleide op haar uitvaart had ze Sterrenstof van De Jeugd Van Tegenwoordig gekozen, op repeat. Ik heb het daarna zelfs nog een tijdje als ringtone gehad. De intro van Sterrenstof is ook gewoon heel vrolijk en leuk. En het herinnert me aan hoe Sophia alles uit het leven wilde halen, en dat herinnert mij ook om elke dag te genieten van alle mooie dingen, want het kan zomaar voorbij zijn.”