Ghonorrhoe is een bacteriele infectie die overgedragen wordt via sexueel contact of perinataal van moeder op kind. De verwekker Neisseria gonorrhoeae (gonococ) kan worden aangetoond middels microscopie (gram-preparaat), kweek of nucleïnezuur detectie (PCR). Eerste keus diagnostiek bij de man is een PCR bepaling van een urethrauitstrijk, alternatief is een PCR bepaling ven eerstestraalsurine. Eerste keus diagnostiek bij de vrouw is een PCR bepaling van een uitstrijk van cervix en urethra. Alternatieven zijn PCR op een diepvaginale uitstrijk of een PCR bepaling op eerstestraalsurine.
De GO-PCR is onderdeel van de STI multiplex PCR die ook Chlamydia trachomatis (CT), Mycoplasma pneumoniae (MG) en Trichomonas vaginalis (TV) detecteert. Deze PCR is niet gevalideerd voor uitvoering op oogwatten (conjunctiva-uitstrijken) en keelwatten; overleg hiervoor met de dienstdoende viroloog.
Kweek heeft een lagere sensitiviteit dan de PCR bepaling, maar is wel de methode voor het bepalen van een antibiotica resistentieprofiel. Het inzetten van een kweek met resistentiebepaling wordt geadviseerd bij aanhoudende klachten na behandeling, bij zwangere patiënten en bij een PID. De sensitiviteit van een kweek verminderd indien het transport van het materiaal langer wordt (> 6 uur).
Het bepalen van antistoffen tegen Neisseria gonorrhoeae in serum heeft geen klinische indicatie. Indien aan een gedissimineerde infectie met Neisseria gonorrhoeae wordt gedacht (bv artritis) kan het beste weefsel of punctaat ingezet worden voor kweek en PCR bepaling.