Das mijn zorg
Ruim dertig jaar al roert kok Wil van Namen in de enorme pannen van het UMC Utrecht om met haar collega’s het eten voor alle patiënten te bereiden.
In het ziekenhuis liggen is al geen pretje, maar met Kerstmis is dat nog vervelender. Verzorgen jullie dan een extra feestelijke maaltijd?
“Jazeker. Dan bieden we een keuze uit wat luxere menu’s: een gevulde kalkoen bijvoorbeeld of een varkenshaasje. Maar vergis je niet: patiënten liggen tegenwoordig veel korter in het ziekenhuis dan vroeger. En als het ook maar even kan, zijn ze met Kerstmis thuis. De patiënten die hier wel liggen, zijn echt heel ziek. En die hebben meestal niet een enorm grote eetlust. Maar juist dan proberen we met extra feestelijke gerechten het verblijf in het ziekenhuis dragelijker te maken. Patiënten weten deze extra inspanningen meestal wel te waarderen. Net zoals de medewerkers trouwens; ook voor de restaurants bereiden we een lekker feestmenu. Want vergeet niet, het is voor patiënten vervelend om hier met kerst te zijn, ook de medewerkers zijn dan liever thuis bij hun gezin. Wij hebben het hier in de keuken dan trouwens ook gezellig hoor, daar zorgen we wel voor”.
Zijn er door het jaar heen nog andere momenten dat jullie extra aandacht aan de maaltijd besteden?
“Als een patiënt jarig is, mag hij altijd zelf kiezen wat hij wil eten. Dat is iedere keer weer bijzonder. Want van de meeste menu’s maken we meer dan honderd porties en van zo’n verjaardagsmenu maar één. Die brengen we trouwens ook zelf naar de patiënt. En dat is leuk, want dat is eigenlijk de enige keer dat we direct van patiënten terug horen wat ze van ons eten vinden. Niet zozeer van de jarige – die is meestal wel tevreden – maar ook van de kamergenoten krijgen we dan opmerkingen: ‘Dat gestoofde visje gisteren was lekker hoor.’ Het is belangrijk om je steeds te realiseren voor wie je bezig bent. Zulke uitstapjes naar patiënten toe – even weg uit de keuken – helpen daar enorm bij.”
