Op 8 maart was het internationale vrouwendag. Om aandacht te besteden aan (on)bewuste gender bias, organiseerde het Platform Diversiteit & Inclusie UMC Utrecht op deze dag een digitale theatervoorstelling. Ze nodigden Bartelijn Ouweltjes en Hetty Willems van Theatergroep Bint uit, want die weten heel goed hoe ze je met humor aan het denken krijgen. Ze zijn experts in het bespreekbaar maken van lastige onderwerpen. 

Via Mentimeter leerden we het publiek thuis kennen. Er waren 41 vrouwen en (maar) twee mannen aanwezig. Ook vulde er één iemand ‘anders’ in bij de vraag naar hun gender. De meeste vrouwen en de non-binaire bezoekers hadden soms of vaak gender-ongelijkheid ervaren. Opvallend hierbij was dat de mannen aangaven dit nooit mee te maken. Via een quiz leerden we dat maar 12,4% van de Nederlandse directeuren vrouw is en dat maar liefst 83% van de managers (m/v) een onbewuste voorkeur aan een mannelijke leider geeft. 

Het gesprek over de cijfers vloeide soepel over naar theater, waarin de acteurs verschillende voorbeelden van genderbias uitbeelden. Bijvoorbeeld, een patiënt denkt een verpleegster naar de arts te vragen, maar de ‘verpleegster’ is de arts. In een sollicitatiegesprek vertelt een mannelijke kandidaat met gekruiste armen waarom hij de perfecte kandidaat voor de functie is. De vrouwelijke kandidaat vertelt met precies dezelfde woorden waarom zij de perfecte kandidaat is. Beide kandidaten zijn “…voor directe communicatie en houd[en] niet van dat gerommel in de marge.” De vrouwelijke kandidaat wordt als pittig mens gezien, de mannelijke kandidaat als een ware leider. In een volgende scène vertelt een leidinggevende aan haar team dat een mannelijke collega voortaan het belangrijke overleg niet kan wonen omdat hij een ‘papa-dag’ heeft. Iedereen is enthousiast over zijn besluit. Even later komt een vrouwelijke collega binnen die zich verontschuldigt, ze moest haar dochter namelijk naar de oppas brengen en het liep uit. Als de team-leider haar aanspreekt, zegt ze, “Ja, het is wel mijn vrije dag vandaag, maar ik kom altijd terug omdat dit overleg zo belangrijk is.” De leidinggevende is even stil en zegt, “Nou, regel het voortaan maar beter.” 

De klap kwam op het einde, toen de acteurs afsloten met de mededelingen dat de scènes gebaseerd waren op ervaringen en voorbeelden verzameld binnen het UMC Utrecht. Via break-out rooms en plenair zijn we ook met elkaar in gesprek gekomen over dit onderwerp. De conclusie was dat ongeacht met welk gender je je identificeert en ongeacht of je kinderen hebt of niet: we zijn allemaal collega’s en moeten elkaar steunen. We moeten ook het gesprek met elkaar kunnen voeren over deze (on)bewuste vormen van bias. Inclusie gaat veel verder dan alleen man-vrouw en we zijn niet allemaal gelijk, maar wel gelijkwaardig.

Tijdens de voorstelling maakte Martien van den Hoek een visueel verslag dat de voorstelling goed weergeeft.

Tekst door Cecily Stole en Gisela van der Velden