Patiëntverhaal Sylvia

"Enkelproblemen? Geen enkel probleem!" uitklapper, klik om te openen

Dit verhaal is geschreven en ingestuurd door Sylvia.

Tijdens mijn vakantie in 2005 wandel ik op het Griekse eiland Zakynthos over het strand. Over dit strand rijden veel auto’s en zijn er veel losliggende stenen en kuilen. Op de dag vóór vertrek wandelen we naar de reuzenschildpadden. Maar daar komen we niet aan. Ik verstap me in een kuil en ik heb direct een felle pijn aan mijn enkel. Hinkelend kom ik aan bij het hotel, waar ik in het zwembad mijn enkel koel. Naar een dokter gaan heeft geen zin, want ik spreek geen Grieks en om dit in het Engels uit te leggen is ook niet makkelijk. De dag erna vertrekken we naar huis. Ik doe wel rustig aan met mijn enkel, maar het gaat na lange tijd niet beter. Met de gedachte dat mijn enkel wel ‘gewoon verzwikt’ zal zijn, wacht ik het drie maanden af om naar de huisarts te gaan.

Na die tijd bezoek ik de huisarts. Ik krijg een verwijzing voor fysiotherapie. Maar na een jaar is er weinig resultaat. Bij toeval hoor ik dat er een goede orthopeed met enkelspecialisme bij het UMC Utrecht werkt. Daar krijg ik een verwijzing voor. Uit de mri-scan blijkt dat dit letsel ook niet met fysiotherapie alleen verholpen kan worden. Er zit littekenweefsel tussen het gewricht. De enkel wordt met een arthroscopie (kijkoperatie) ‘genettoyeerd’ (schoongemaakt).

Er ontstaat wel littekenweefsel van de operatie en van het letsel. De diagnose wordt gesteld op ‘sinus tarsi syndroom’. Nu blijft er weinig over dat helpt. Ik probeer steunzolen, opnieuw fysiotherapie en oefeningen. Het enige wat dan nog overblijft is een injectie met een pijnstillend middel en corticosteroïden. Er zijn veel artsen die daar op tegen zijn, omdat het de botten broos maakt. Maar ik heb heel veel geluk dat de orthopedisch chirurg mij hiermee helpt.

Het verschil tussen de werkwijze van andere ziekenhuizen en het UMC Utrecht is de klantvriendelijkheid. Verder valt het me op dat artsen in het UMC veel tijd hebben. Het gaat om kwaliteit en niet om kwantiteit. De medewerkers denken mee in de planning van de afspraken. Vallen er afspraken te combineren, zodat de reistijd beperkt wordt? Dan kan dat allemaal geregeld worden. De patiënt staat duidelijk voorop.

Natuurlijk is elke arts en elke patiënt verschillend. Maar het valt mij op, zeker bij de orthopeed, dat deze betrokken is. Interesse voor de persoon, het gezin en omstandigheden. De arts doet al het mogelijke wat gedaan kan worden. Dat geeft vertrouwen.

Wanneer ik een wandeling maak op onstabiele grond, bijvoorbeeld op het strand, draag ik een brace of tape. Maar gelukkig kan ik dankzij de goede medische hulp van deze arts en de hulpmiddelen weer goed vooruit. Stap voor stap ben ik tot een oplossing gekomen.\

"Natuurlijk is elke arts en elke patiënt verschillend. Maar het valt mij op, zeker bij de orthopeed, dat deze betrokken is. Interesse voor de persoon, het gezin en omstandigheden. Dat geeft vertrouwen."