Anneloes Prins werd tien weken te vroeg geboren
Anneloes Prins werd tien weken te vroeg geboren
"Ik had het gewicht van een pak suiker"
Vanwege haar vroeggeboorte in 1994 deed Anneloes
jarenlang mee aan de NEOCORT-studie: een onderzoek
naar de langetermijngevolgen van corticosteroiden voor veel te vroeg geborenen die met dit hormoon moesten worden behandeld in verband met onrijpe longen.
Anneloes (19) treedt mensen hartelijk tegemoet. Naar eigen zeggen kan ze niet stilzitten en heeft ze altijd iets te vertellen. “‘Ademhalen Anneloes,’ zegt mijn baas weleens. Want ik praat snel. Ik werk op een vakantiepark waar ik de leiding heb over het allround-team; wij regelen alles rondom het zwembad en de winkel, houden toezicht en regelen storingen. Die variatie is mij op het lijf geschreven. Anderzijds staan bij ons thuis de ‘Loes-acties’ bekend: ik kan namelijk heel onhandig zijn. Mijn hand-oogcoördinatie is niet best en ik laat vaak dingen vallen. Balsporten zijn daarom niks voor mij. Tijdens een van de controles in het WKZ werden al grapjes gemaakt dat ik zeer waarschijnlijk geen proftennisser zou worden.”
Toneel uitklapper, klik om te openen
“Bij de NEOCORT-onderzoeken is van alles getest, van mijn motoriek tot geheugen. Ik herinner me dat ik een bal in bepaalde vakken moest gooien, op een lijn moest lopen, rekensommen moest maken, plaatjes moest beschrijven en met alleen steekwoorden een verhaal moest verzinnen. Soms waren er testjes waarbij een rijtje artsen aan een lange tafel aantekeningen maakte, zoals de jury van het tv-programma X-Factor. Maar dat maakte mij niet zenuwachtig. Ik deed al aan toneel en was gewend op de bühne te staan. Ik vond het nooit erg naar het WKZ te gaan, had nooit het gevoel dat ik daarheen moest omdat er iets mis was met me.”
Vechten uitklapper, klik om te openen
Ze werd tien weken te vroeg geboren. Haar moeder Jacqueline had het HELPP-syndroom – een variant van zwangerschapsvergiftiging – en was er slecht aan toe, daarom werd de baby via een keizersnede eerder gehaald. Na de geboorte vochten zowel moeder als dochter voor hun leven. Bij Anneloes wilde de ductus (de verbinding tussen de aorta en de longslagader) niet sluiten, wat normaal binnen enkele uren tot drie dagen na de geboorte gebeurt. Daarbij waren de longen niet voldoende ontwikkeld en had ze infecties opgelopen. Hierdoor lag ze twee maanden in een couveuse. Jacqueline werd twee weken in slaap gehouden vanwege een leverruptuur als gevolg van het HELPP-syndroom. Terwijl Jacqueline maar langzaam opkrabbelde en nog tweeënhalf jaar gezinshulp nodig had, ging het met Anneloes na de periode in de couveuse alleen maar beter. “Het is raar te bedenken hoe klein ik ben geweest,” vertelt Anneloes. “Ik had het gewicht van een pak suiker (1000 gram) en paste in de hand van mijn vader. Mijn buurmeisje was een maand jonger maar had mij als eenjarige op schoot.”
Altijd positief uitklapper, klik om te openen
“Nu ben ik, met 1,73 meter, groter dan de meeste van mijn vriendinnen. Nooit heb ik mij anders gevoeld dan andere kinderen, omdat ik dat ook niet wás. Ik ben open en maak makkelijk contact, die energie en vrolijkheid zijn altijd positief ontvangen. Waar ik mij op de basisschool soms wel onzeker over voelde, was mijn handschrift. Ik was jaloers op andere meiden die mooi, gelijkmatig konden schrijven. Zeker toen ik na onze verhuizing in groep 7 op een nieuwe school kwam, vond ik dat lastig. Nog steeds heb ik geen mooi handschrift, mijn fijne motoriek is niet goed ontwikkeld. Ook kan ik moeilijk diepte zien en digitaal klokkijken is een opgave. Daarom heb ik een horloge waar op de wijzerplaat ook cijfertjes staan. Ik ben onderzocht op dyscalculie (een leerstoornis op het gebied van rekenen en ruimte-inzicht, nauw verwant aan dyslexie) maar dat is niet vastgesteld. Sinds januari heb ik mijn rijbewijs. Ook daarbij vind ik het lastig meerdere handelingen tegelijk te moeten doen, dus schakelen, koppeling indrukken, kijken. Daarom reed ik de eerste maanden alleen op bekende wegen, met een van mijn ouders naast me.”
Anoniem uitklapper, klik om te openen
Of dit toe te wijzen is aan de vroeggeboorte, is moeilijk te zeggen. De kinderen hebben geen persoonlijke uitslag gekregen van het NEOCORT-onderzoek omdat de gegevens anoniem zijn verwerkt. Anneloes had geen extreme aanmaak van het stresshormoon, wat positief was. Er is een uitgebreide, algemene conclusie die onder meer zegt dat kinderen die met corticosteroïden zijn behandeld doorgaans volstrekt normaal functioneren, maar wat minder scoren op gedragsmatige en motorische ontwikkeling.
Hechte band uitklapper, klik om te openen
Anneloes: “Ik ben gelukkig, heb altijd vriendinnen gehad en begin binnenkort aan een hbo-studie communicatie. Ook hebben wij als gezin een hechte band, dat is fijn. Aan mijn Pandora-armbandje zitten bedeltjes met symbolische waarden. Een daarvan, de letter A, heb ik gekregen van mijn oom Geo. Hij is speciaal voor mij, hij is ambulancebroeder en heeft er samen met mijn vader voor gezorgd dat er heel snel een ambulance beschikbaar was om mijn moeder over te plaatsen. Daardoor heeft zij het overleefd en kon ik, hoe klein ook, levend ter wereld komen.”
Wat is de NEOCORT-studie? uitklapper, klik om te openen
Anneloes heeft van haar negende tot vijftiende jaar meegewerkt aan de NEOCORT-studie: een onderzoek in het WKZ naar de langetermijngevolgen van het gebruik van corticosteroïden bij vroeggeboorte.
Te vroeg geboren baby’s hebben vaak onrijpe longen, die zijn nog niet klaar om aan het werk te gaan. Om ze daarbij te helpen, krijgt de moeder voor de geboorte hormoonmedicijnen: corticosteroïden. De medicijnen zijn belangrijk om vroeggeboren baby’s te helpen overleven.
De behandeling heeft een groot nadeel: het hormoon beïnvloedt de ontwikkeling van de hersenen, die groeien minder goed. Baby’s die behandeld zijn met deze medicijnen kunnen mogelijk daardoor jaren later ontwikkelingsproblemen oplopen, bijvoorbeeld leerproblemen op school.
Het UMC Utrecht heeft daar iets op gevonden. Artsen behandelen vroeggeboren baby’s met een veel mildere versie van het hormoonmedicijn corticosteroïden. De longen rijpen hierdoor net zo goed, maar het
medicijn heeft geen nadelige invloed op de hersenontwikkeling.
“Voor Anneloes heb ik een extra voelsprietje” uitklapper, klik om te openen
Moeder Jacqueline: “Als ouders denken we: ze is zo vrolijk omdat ze blij is toch geboren te zijn. Of er sprake is van een vertraagde hersengroei? We vinden Anneloes wat jong voor haar leeftijd, maar of dat komt door haar vroeggeboorte is dus niet officieel vastgesteld. Op de basisschool duurde het altijd iets langer voor het kwartje viel. Ze kreeg daarom extra hulp en aanvankelijk dacht men dat ze net vmbo aan zou kunnen.
Maar uiteindelijk kreeg ze havo-advies en binnenkort begint ze aan haar hbo-studie, dus ze heeft een inhaalslag gemaakt. Als moeder heb je met elk van je kinderen een unieke band. Voor Anneloes heb ik een extra voelsprietje. Zo ben ik met haar stad en land afgereisd om een studie te vinden die bij haar past. Ik heb haar destijds geen borstvoeding kunnen geven en niet zelf kunnen badderen vanwege mijn eigen gezondheidsklachten, dat voel ik nog steeds als een gemis. Ze heeft op een positieve manier altijd veel aandacht opgeëist, misschien omdat ze heeft moeten vechten als baby.
We hebben vrijwillig meegedaan aan de NEOCORT-studie. Zo zouden eventuele ‘mankementen’ tevoorschijnkomen en konden we haar beter begeleiden. En eventueel helpen. Onze moeilijke start heb ik afgesloten. Toch, als ik iets vergelijkbaars op televisie zie, blijf ik kijken. Dan ben ik blij te zien dat op medisch gebied zulke mooie vooruitgangen geboekt worden.”