“Vroeger was men blij als het hart bleef kloppen. Dan was de klus geklaard. Wat er die 75 jaar daarna gebeurde, was niet zo belangrijk. Nu kijken we daar heel anders tegenaan. Daarom volgen we die kinderen heel nauwkeurig: van voor de geboorte totdat ze veertig zijn. Om te ontdekken hoe we in de behandeling van nu, de schade voor straks kunnen beperken. Met mri-scans van een kind met een aangeboren hartafwijking –één voor de geboorte, één na de bevalling en één na de operatie – willen we erachter komen wanneer hersenschade ontstaat. Dat kan in iedere situatie anders zijn. Volgend jaar starten we een groot onderzoek om de hersenschade te beperken. Door zuurstoftekort ontstaan namelijk vrije radicalen die hersenschade veroorzaken. Door moeder (tijdens de zwangerschap) en kind medicijnen te geven die deze vrije radicalen opruimen, hopen we hersenschade te voorkomen. Vroeger overleefde tien procent van de baby’s met een aangeboren hartafwijking. Nu negentig procent. Dat is fantastisch. En daarom moeten we ons nu veel meer richten op de kwaliteit van leven.”